Risi tjetër, që nuk e kuptoj assesi, se me çfarë logjike, subjektet politike të Kosovës e kanë pranuar udhëzimin e OSBE-së,që mandati i Asambleve Komunale të jetë vetëm 2 vjet, shtrohet pyetja se çfarë mund të bëjnë subjektet fituese në komuna për të zbatuar projektet e tyre programore për një kohë kaq të shkurtër prej dy vitesh, ndërsa mandati i asambleve të mëparm është zgjatur edhe për një vit dhe si të tilla kanë qene 5 vjet, një kohë bukur e mjaftueshme për të treguar sukses dhe efikasitet. Risi tjetër apo e (pa)njohur ishte edhe mbajtja e zgjedhjeve për kryetarë të komunave nga vota direkt e elektoratit, i cili do të përcaktonte njeriun e parë të komunës të nominuar nga subjektet politike, edhe pse si e tillë ishte një hap i rëndësishëm në zhvillimin e demokracisë, por në aspekt tjetër kandidatët për kryetarët e komunave kanë hyrë në garë elektorale me programet e tyre duke mos ditur se çfarë kompetenca do të kenë, dhe se ato kompetenca shtesë sipas Rregullores së re nr.2007/30 janë publikua në media të shkruara vetëm 3 ditë para mbajtjes së zgjedhjeve të 17 nëntorit, saktësisht me 14 nëntor 2007. Risi tjetër ishte edhe mundësia e votimit përmes postës elektronike, duke shkarkuar fletëvotimet nga interneti, që është jashtë çdo logjike,ashtu që ka ndodh që 1 individ të shkarkojë 3000 fletëvotime dhe t’i dërgojë si të tilla me postë Komisionit Qendror Zgjedhor, me të vërtetë komenti është i tepërt. Risi tjetër ishte edhe përcaktimi i pragut zgjedhor prej 5% vetëm për komunitetin shumicë shqiptar, edhe pse shumica e subjekteve politike ishin të mendimit që ky prag të jetë 3% që është e logjikshme dhe normale dhe aplikohet edhe në vendet tjera me demokraci më të zhvilluara, nuk mund të kuptojë partinë politike reformiste ORËN, e më tepër liderin e saj politik z.Veton Surroi që për mendimin tim ka një sens për largpamësi politike, që kjo ide e tij i është kthyer bumerang për subjektin e tij politik duke e ndëshkuar pikërisht atë pasi nuk qe në gjendje të kalojë këtë prag prej 5%, apo në rast se shprehemi me termin futbollistik, ka shënuar autogol vetvetes.
Risi tjetër është, që kjo duhet të hyjë me të vërtet në librin e rekordeve të Ginisit, ashtu që me vetëm 31 vota ka hyrë në Parlament të Kosovës Mihajlo Shqepanoviq ish sekretari permanent i Ministrisë së kthimit, apo me 135 vota të fituara Haxhi Zylfi Merxhën përsëri do ta kemi deputet. Por kjo mund të ndodh vetëm në Kosovë e askund tjetër në botë, komenti është i tepërt. Risi tjetër ishte edhe votimi me lista të hapura, edhe pse si i tillë u aplikua për herë të parë në Kosovë dhe se me të vërtet ishte një hap përpara në zhvillimin e demokracisë, por mënyra e votimit ishte aq e komplikuar për votuesin me vetëdije të ultë të votimit, që prej atij konglomerati të subjekteve politike dhe kandidatëve që kanë garuar, të zgjedh kandidatin e duhur, dhe se në vend që të votoj vetëm për një kandidat nga subjekti politik i preferuar, i ishte rekomanduar që mund të votoj gjer në 10 kandidatë, dhe se vota e tij ishte pjesëtuar me 10, dhe se në shumicën e rasteve duke mos njohur më shumë se një kandidatë, ka rrethakuar numrin prej 1 gjer në 10 dhe se në shumicën e rasteve ka dhanë avantazh dhjetëshes së parë të listës së çdo subjekti politik si në nivel lokal ashtu edhe parlamentar, përveç kandidatëve për kryetarë komunash. Kjo mënyrë e tillë e votimit dhe trefishimi i mbajtjes së zgjedhjeve vetëm për një ditë, e ka bërë procedurën e votimit të stërzgjatur, që vetëm dalja tepër e vogël e elektoratit, rreth 40%, ka bërë të mundur që të kryhej vetëm për një ditë, se po të ishte dalja në votime p.sh.60% do të ishte e nevojshme 2 ditë votimi për të mundësuar elektoratit për të kryer këtë proces të stërzgjatur të votimit.
Kulminacioni i ekuacionit me shumë të (pa) njohura ishte mënyra e radhitjes dhe përfaqësimit të kandidatëve të subjekteve politike të fituara për Asambletë Komunale, dhe atë pas gati 3 javësh nga dita e mbajtjes së zgjedhjeve, pikërisht një ditë para mbajtjes së balotazhit për kryetar komunash. Edhe pse duke ditur më parë, që nga mbajtja e zgjedhjeve lokale në vitin 2002, apo edhe zgjedhjeve parlamentare të viti 2004 është aplikuar çelësi 30% i përfaqësimit gjinor, gjegjësisht i kandidatëve femra, ashtu që në 3 kandidatët e fituar 1duhet të jetë femër, në 6 dy kandidate femra, në 9 tre kandidate femra e kështu me rrallë, edhe pse kjo formë ka qenë e aplikueshme dhe e pranueshme në votimet që janë mbajtur gjer atëherë me lista të mbyllura, pasi që është votuar vetëm për partinë apo subjektin politik, dhe se ky çelës automatikisht është aplikuar nga partia, pasi që çdo e treta femër ka qenë e nominuar në listë. Edhe pse kjo është e pritur se do të përsëritet edhe në këto zgjedhje, ky çelës i preferuar i përfaqësimit gjinor, edhe pse me votën e lirë të qytetarit është shkelje drastike e demokracisë, ky çelës jo që është zbatuar, por ka përjetuar një evolucion, ashtu që tani është zbatuar edhe më rigoroz, ashtu që ky qelës tani doli të jetë, në 2 kandidatët e fituar të një subjekti politik, një patjetër të jetë kandidate femër, në 4 dy të jenë patjetër femra, në 7 tre kandidatë të jenë femra, e kështu me rrallë, dhe ky përfaqësim e ka tejkaluar me të madhe dhe se ky proporcion ka shkuar gjer në 50% të përfaqësimit gjinor për subjektet politike që kanë fituar 2 apo 4 ulëse. Kjo është shkelje drastike e votës së lirë të qytetarit, ashtu që p.sh.një kandidati që ka fituar shumicë votash direkt nga elektorati, i u është marrë mandati dhe iu është falur kandidates femër të së njëjtit subjekt politik me shumë ma pak vota. A thua ky kandidati i tillë në zgjedhjet e ardhshme do të ketë mundësi të kërkojë prap vota nga elektorati, kur votat e elektoratit të tij, i dhurohen kandidatit tjetër vetëm se vetëm për të aplikuar çelësin e përfaqësimit gjinor që shkon edhe gjer në 50%.
Kjo në zhargonin popullor do të thotë, votat e fituara për Filanin i dhurohen Filanes. Është plotësisht e kuptueshme që në listat e kandidatëve të jetë përfaqësimi gjinor prej 30%, por në votimet me lista të hapura kjo bie ndesh me përcaktimin e votuesit dhe nuk është as morale se lere ma ligjore të “shpërblehen” me vota apo të”dhurohen” me vota kandidatët tjerë që nuk kanë fituar vota nga elektorati. E dihet se edhe gjysmën e elektoratit e përben gjinia femërore dhe se po qese ata kishin votuar për kandidatet e gjinisë së njëjtë, ato e kishin kaluar edhe 50% të përfaqësimit gjinor, e ç’farë faji ka që kandidatët meshkuj të dënohen si të tillë, kur është vota e lirë e qytetarit dhe se kur gjysma e elektoratit gjinor femëror nuk kanë votuar për to. A thua, në zgjedhjet e ardhshme lokale apo parlamentare që do të mbahen në Kosovë ky çelës do të jetë, 2 me 1, 4 me 2, 6 me 3, 8 me 4, 10 me 5 e kështu me rrallë, apo do të kushtëzohet që edhe në balotazh për kryetarët e komunave medoemos të jetë një kandidatë mashkull dhe një kandidatë femër, pasi që si e tillë në balotazhin e mbajtur me 8 dhjetor, me sa di ka qenë në garë vetëm1 kandidate femër nga radha e LDK-së në komunën e Gjilanit, dhe se këtë mangësi që nuk e kanë paramenduar, do ta përmirësojnë me siguri në zgjedhjet e ardhshme. Nuk është befasi që kjo mund të ndodh vetëm në Kosovë dhe nuk do koment.
Do ta përfundojë këtë analizë rreth zgjedhjeve të 17 nëntorit në Kosovë me thënien e të madhit bacë Adem Demaçit:” Kosova është një poligon eksperimental në të cilin fuqitë e mëdha kryejnë eksperimente të ndryshme politike, ekonomike”. E unë do t’ia shtoja edhe eksperimentin e të zbatuarit të mënyrave të zgjedhjeve, votimeve, rezultateve, përfaqësimeve gjinore e kështu me rrallë, që si të tilla nuk mund të zbatojnë në vendet e tyre, e eksperimentojnë në Kosovën tonë të dashur.
Faik MIFTARI
E dyta, me të cilin Kosova do të ballafaqohet gjatë vitit 2008, është akti i shpalljes së pavarësisë së mbikëqyrur të Kosovës dhe periudha e cila do të pason pas shtetësisë së saj. Para këtij akti historik qeveria e Kosovës dhe të gjitha institucionet e tjera duhet të jenë plotësisht të përgatitur, në koordinim të plotë me faktorin ndërkombëtar prezent në Kosovë, si atij ushtarak(KFOR-i) ashtu edhe atij civil (UNMIK-u). Janë tre segmente kryesore në të cilat duhet të përqendrohet qeveria e ardhshme e Kosovës, segmenti ushtarak, segmenti i sigurisë së brendshme dhe segmenti ekonomik dhe energjetik. Edhe pse sipas të gjitha gjasave Serbia nuk do të ndërmarr një sulm të mundshëm ushtarak mbi Kosovën( edhe pse as kjo nuk mund të përjashtohet), ajo me të gjitha forcat e saja do të provon të destabilizon Kosovën, nëpërmjet faktorit të brendshëm serb dhe aparateve instaluese të saj. Ajo menjëherë pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës do të shpall autonome pjesën veriore të Kosovës dhe enklavat serbe në Kosovë, ashtu që pjesëtarët serb të SHPK-së do të vihen në mënyrë direkte në shërbim të MUP-it serb, e nuk është befasi që do të ndërrojnë bile edhe uniformat e saj. Poashtu grupet e infiltruar brenda në enklava do të përpiqen të provokojnë duke shkaktuar incidente për të provokuar popullatën shumicë shqiptare që të bijë në grackën e tyre. Në këtë rrafsh është edhe instalimi i zyrës së qeverisë së Serbisë në pjesën veriore të Mitrovicës në krye të së cilës është Vuk Antonijeviç njeriu i fuqishëm dhe kryesor i cili kontrollon pjesën veriore dhe i cili është i njohur si element radikal në mesin e serbëve të atjeshëm.
Por në këtë rast populli shqiptar i Kosovës nuk guxon assesi të bie pre e këtyre provokimeve të planifikuara dhe të orkestruara nga shërbimi sekret serb(BIA). Qeveria e Kosovës dhe institucionet tjera duhet të jenë në nivel të detyrës dhe e përgatitur për të gjitha skenarët e mundshëm që do të pasojnë pas pavarësisë së mbikëqyrur të Kosovës. Njashtu edhe në aspektin energjetik dhe ekonomik Serbia do të vejë embargo ndaj Kosovës. Që tani qeveria e Kosovës duhet të përgatit rrugët alternative të furnizimit të popullatës së Kosovës, sidomos me artikujt deficitar ushqimor,sikurse që janë mielli dhe drithërat, si dhe mishi, që kryesisht importohet nga Serbia. Ekonomistët kosovar dhe furnizuesit të treguat kosovar duhet të kenë të gatshme planet alternative të furnizimit, e jo të vetë gëzohen me atë që Serbia do del humbëse,pasi që eksporton në Kosovë, brenda vitit 200 milion euro. Një pikë shumë kruciale me të cilin Serbia do të luaj është ai në aspektin energjetik të furnizimi të rrymës elektrike të Kosovës, ashtu që përveç që do të ndalojë shitjen e rrymës nga sistemi elektroenergjetik i saj, do të ndaloje edhe kalimin transit të rrymës për në Kosovë, ka gjasa reale që të ndal edhe ujin nga liqeni i Gazivodës (Ujmanit) që shërben për ftohjen e turbinave të termocentralit Kosova B, si dhe fabrikën e Feronikelit në Drenas, e njashtu edhe katër qytetet e Kosovës, Mitrovicën, Vushtrrinë, Skenderajn dhe Drenasin. Ky hap eventual i ndërmarr nga ana e Serbisë do të shkaktojë kolaps total energjetik në Kosovë si pasojë e të cilit do të pasojë edhe rrënimi i tërësishëm ekonomik i Kosovës.
Duke i marr parasysh të gjitha këto qeveria e Kosovës dhe të gjitha institucionet tjera kosovare si në nivelin qendror ashtu edhe atij lokal duhet të jenë tërësisht të përgatitur dhe me plane alternative për çfarëdolloj destabilizimi që do të mundohej të kryej Serbia pas shpalljes së pavarësisë së mbikëqyrur të Kosovës.
Faik MIFTARI
22.12.2007
Para ca ditësh lexova romanin më të ri të shkrimtarit, politikanit, atdhetarit dhe mbi të gjitha shqiptarit më të merituar të Kosovës së gjysmës së dytë të shekullit XX i cili së bashku me dëshmorin më të madh të kombit shqiptar në Kosovë të fund shekullit XX Adem Jasharin, janë dy figura më eminente të historisë më të re shqiptare të Kosovës që do të mbesin përherë të shënuara me shkronja të arta.
“Prezentimi i një libri të ri është një ngjarje e shënuar në jetën kulturore, është një kënaqësi e veçantë për pjesëmarrësit, është një përgjegjësi morale e shkencore për diskutantët, është një nderim qytetar e intelektual për autorin...” është thënia e mrekulluar e Faik Lulit nga Shkodra për rëndësinë dhe vlerën e librit të ri në përgjithësi.
Studiuesve dhe lexuesve si në Kosovë, Shqipëri, Maqedoni si dhe në të gjitha trojet shqiptare iu vu në dispozicion një libër i ri me vlera të çmuara, “Dashuria kuantike e Filanit” e autorit Adem Demaçi nga Kosova, i cili në llojin e një autobiografie ka vlera të rëndësishme kulturore, letrare, politike, historike, publicistike.
Romani më i ri i Adem Demaçit është një “roman (auto)biografik ku autori reflekton një kohë, një jetë, një terror gjithnjë me syrin e njeriut të paqes e atdhetarit të paepur”do të mbetet si një dokument i rëndësishëm me vlera të veçanta përveç asaj artistike, edhe për historinë tonë kombëtare të periudhës më të re të Kosovës të gjysmës së dytë të shekullit XX. Shkrimtari Adem Demaçi është njeri përveç tjerash një prej intelektualëve të rrallë shqiptar që ka dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm me intervistat, bisedat, vështrimet dhe analizat politike në politikën aktuale kosovare.
Në këtë vështrim të romanit të Adem Demaçit do të ndalem vetëm në dy segmente kryesore që romani i jep porosi opinionit të gjerë publik. Segmenti i parë është ai në rrafshin artistik të prozës së bukur të shkruar, ndërsa segmenti i dytë është në rrafshin historiko-politikë. Në nëntë letrat elektronike dedikuara Dardhës autori me një stil jashtëzakonisht të bukur shpreh dashurinë “kuantike” të tij. Me një mjeshtëri të rrallë stilizon dashurinë e sinqertë që me të vërtetë mund t’ju ndihmojë lexuesve se si duhet të jetojë një dashuri e vërtetë dhe e sinqertë, ku shprehet me bukuri me fjalët si vijon:
” Por, dashuria nuk është vetëm botanikë, zoologji, biologji, fizikë, kimi a matematikë. Dashuria është të gjitha këto së bashku plus diçka më e madhe. Dashuria është, vonë e mësova, një situatë kur njëra gjysmë e qenies njerëzore, njëra gjysmë e shpirtit e gjen të vetmen gjysmë të veten. E gjen minusi plusin dhe bashkohen. E gjen”tenxherja” “kapakun” e palohen dhe qetësohen. Bashkohen “akrançi” me “akrançin” e vet dhe rehatohen. Bashkohen duke krijuar dashurinë e vërtetë që prodhon një gjendje të vazhdueshme ekstatike. Çiftet pavarësisht dhe përkundër vuajtjeve e varfërisë eventuale,ndjehen të kënaqur, të gëzuar, të lumtur, e të hareshëm. Ndërkaq ato që kanë fat ta përjetojnë dashurinë e vërtetë, gjenden në gjendje të vazhdueshme ekstatike”.
Për shkak të vuajtjeve dhe kohëzgjatjes prej 28 vjetësh të kaluar nëpër kazamate jugosllave, ku kaloi rininë e hershme dhe të vonshme si dhe moshën e pjekurisë e sakrifikoi për hirë të idealit të vetë kombëtar në shërbim të kauzulës kombëtare shqiptare, ashtu që nuk ka mund të përjetojë atë dashurinë e vërtetë apo të sinqertë .
Ai nëpërmes letrave elektronike dërguar Dardhës prezanton vuajtjet e tija si për dashurinë e munguar ashtu edhe për kohën e vuajtjeve të tija në jetë e në burg. Ai këtë e përshkruan me fjalët si vijon:
“ Prandaj dhe dashurinë time ndaj teje e quaja dashuri kuantike e jo fizike. Ti, Dardhë, ke kapacitet të kuptosh këto për çfarë po të flasë. E di se edhe ty të mungon ai që do të duhej të ishte gjysma që ty po të mungon. Tamam sikurse mua që po më mungon gjysma ime. Mirëpo, për fat timin e tëndin, në momentin e fundit e pashë se as unë nuk jam ajo gjysma jote e as ti nuk je ajo gjysma ime. Prandaj jeta me mua, për çdonjërën, përveç asaj gjysmës sime që nuk po e gjej dot, nuk është aspak e lehtë”.
Segmenti i dytë i këtij vështrimi të romanit”Dashuria kuantike e Filanit” të autorit Adem Demaçi është në rrafshin politik dhe historik të porosisë që jep romani lexuesit.
Nëpërmes rrëfimit të jetës së vet që nga fëmijëria e hershme e gjer te momenti i daljes së tij nga burgu në vitin 1961 pas vuajtjes së dënimit të parë të tij në kohëzgjatje 3 vjeçare, e përshkruan me një formë të mrekullueshme. Ai atë e përmbledh me vetëm një fjali” Të rrëfej jetën time që të shohësh se si shqiptarët më gatuan për të mirën e vet dhe se pushtuesit serb më kalitën e më farkuan për sherrin e vet e për të zezën e vet” i cili nuk do fare koment.
Rrëfimin e jetës së vet e nis që nga mosha nëntëvjeçare, periudha kur çetnikët serb të kamufluar në uniformat partizane, që nga kryengritja e Shaban Polluzhës në Drenicë, kryen krime më mizore mbi popullatën shqiptare, duke vrarë, pushkatuar, ekzekutuar me rend shqiptarët në përgjithësi. Në atë periudhë janë ekzekutuar, menjëherë pas fitores së partizanëve dhe aplikimit të pushtetit sllavokomunist në Kosovë, prej vitit 1944-1949 rreth 50.000 shqiptarë. I rrëfen çastet e kaluara në bankat shkollore të fillores dhe gjimnazit real, duke evokuar çaste shumë interesante dhe vetëmohuese të tij dhe të mësuesve dhe arsimtarëve të tij atdhedashës si dhe me pyetjet e tija të guximshme që e lenin arsimtaren e gjuhës serbe pa tekst. Në kohën kur ishte nxënës Adem Demaçi shkolla fillore zgjatke 4 vjet, ndërsa gjimnazi real 8 vjet. Ishte në atë kohë në moshën17 vjeçare kur evokoi kujtimin e tij për profesorin Zekeria Rexha i cili qysh në atë kohë ju shpjegoi rëndësinë e Rezolutës së Bujanit të aprovuar nga Këshilli NacionalÇlirimtar i Luftës Antifashiste të Kosovës e Rrafshit të Dukagjinit që ju mundësonte Kosovës dhe popullit shqiptar që menjëherë pas luftës të vetëvendosin për fatin e vet nëpërmes referendumit se a do të mbesin në Serbi apo të bashkohen me nënën Shqipëri. Por ky premtim u nëpërkëmb nga ana e Serbisë, ashtu që në korrik të vitit 1945 nën trusnin e Kuvendit të mbajtur në Prizren u morr vendimi që Kosova të bashkohet me Serbinë. Profesori Zekeria Rexha ishte vetë pjesëmarrës dhe hartues i Rezolutës së Bujanit dhe në pyetjet e nxënësve që edhe përkundër Rezolutës së Bujanit Kosova prapë mbeti nën Serbi iu përgjigjej:
“ Fajin e kemi ne komunistët shqiptar që komunistëve jugosllav u besuam qorrazi. Fajin e kemi ne që fare i besuam idesë komuniste, e cila s’kishte pas qenë gjë tjetër përveç se një gënjeshtër e madhe me bisht të përgjakur”.
Qëndrimi i tij burrëror gjatë mbajtjes së tij në paraburgim në vitin 1958, si dhe mbajtja e fjalimit të tij historik gjatë mbrojtjes së në gjykatën e qarkut e bënë atë me të vërtet një figurë politike, historike që do të mbetej i shënuar përherë në faqet e historisë.
Në mbrojtjen e tij para gjyqtarëve në gjykatë përveç tjerash ceku” se në mbledhjen e Kuvendit Antifashist të Kosovës e Rrafshit të Dukagjinit mbajtur në verë të 1945-tës regjimi serb padrejtësisht likuidoi e burgosi ata deputetë që kërkuan të respektohej Rezoluta e Bujanit për vetëvendosje e që kundërshtuan vendimin që Kosova t’i bashkëngjitej Serbisë. Unë kam thënë se terrori policor mbi fshatarët në dimrin e vitit 1955-56 si dhe arrestimi e dënimi i grupeve të të rinjve shqiptar në Prishtinë dhe Shkup kishte për qëllim që të shpejtonte dhe të shtonte përmasat e shpërnguljes së shqiptarëve për Turqi. Unë po ju them se me këtë politikë që është duke ndjekur regjimi serb këtu herdo-kurdo do të derdhet gjaku midis dy popujve, që nuk do të duhej të ndodhte.
Nga ky vend po them edhe njëherë që nëse Serbia e Jugosllavia nuk do të heqin dorë nga okupimi i Kosovës dhe nëse nuk do të lejojnë që Kosova të shkëputet nga Jugosllavia dhe t’i bashkohet Shqipërisë, atëherë nuk do të ketë as paqe,as qetësi, as në Ballkan, as në Jugosllavi, as në Serbi. Nëse Serbia do të vazhdojë me këtë politikë ndaj shqiptarëve, një ditë Serbia ka për t’u bërë shkaktare që të shpartallohet krejt Jugosllavia dhe më në fund do të mbetet edhe pa Kosovën”.
Me të vërtet kjo mbrojtje e Adem Demaçit para trupit gjykues në vitin1958 ishte përveç trimërisë dhe guximit për të shqiptuar këto fjalë në atë kohëra të vështira për popullin shqiptar në përgjithësi në ish Jugosllavi, edhe një parashikim,lirisht mund të thuaj”profetik” që pas gjysmëshekulli apo plot 50 vite, saktësisht në vitin 2008 që Serbia ishte shkaktare e tri luftërave të përgjakshme shkatërrimtare që e bëri që Jugosllavia sot të mos ekzistojë, dhe se më në fund Serbia do mbetej edhe pa Kosovën së shpejti edhe de jure,dhe se do të përfundojë ky cikël i shpërbërjes së ish Jugosllavisë, si dhe realizimi i plotë i parashikimeve politike të bacës Adem para plot 50 vitesh.
Kjo e bënë bacën Adem njërin më të çmuar dhe më të nderuar që sakrifikoi plot 28 vite më të bukura të jetës së tij për popullin shqiptar në përgjithësi e të Kosovës në veçanti, ndërsa veprën e tij të pavdekshme përherë për popullin shqiptar dhe historiografinë tij në përgjithësi në harmoni të plotë me thënien e tij që do të mbetet përherë e shënuar me shkronja të arta në historinë shqiptare:
“ Të rrëfej jetën time që të shohësh se si shqiptarët më gatuan për tumirën e vet dhe se si pushtuesit serb më kalitën e më farkuan për sherrin e për të zezën e vet”.
Faik MIFTARI