A po evulon qëndrimi i Bashkësisë Evropiane?
Author: Visal
•11:11 e pasdites
Me refuzimin e pakosë së Ahtisarit në Këshillin e Sigurimit të Organizatës së Kombeve të Bashkuara nga ana e Rusisë e cila ishte kategorikisht kundër zgjedhjes së statusit të Kosovës sipas planit Ahtisari, pasoi një moment i jashtëzakonshëm.
Që nga ai moment i bllokimit të kalimit të Rezolutës sipas planit Ahtisari në KS të OKB-së, qëndrimi i Bashkësisë Evropiane filloi të zbrapset karshi qëndrimit të saj të mëparm të përkrahjes së pakosë Ahtisari, duke filluar të nënshtrohet presionit të Rusisë.
Ishte i pari kryetari françez Sarkozy që apeloi për shtyerjen dhe për bisedime të reja 6 mujore të palëve negocuese Prishtinë-Beograd, duke insistuar në gjetjen e një kompromisi të mundshëm të dyanshëm në mes Beogradit dhe Prishtinës, e që ishte kjo edhe kërkesa kryesore e Rusisë për shtyerjen e afatit kohor të zgjidhjes së statusit të Kosovës dhe për gjetjen e një kompromisi të mundshëm të pranueshëm të dyanshëm.
Bashkimi Evropian, e sidomos Franca dhe Gjermania, u zmrapsën karshi shtimit në rritje të sipër të forcës së saj ekonimoke, politike, ushtarake dhe posedimit të rezervave enorme
të naftës dhe gasit si dhe rolit karizmatik të liderit të saj Vladimir Putin.
Bashkimi Evropian nga përkrahja e planit Ahtisari, tani insiston në gjetjen e ndonjë kompromisi të mundshëm të pranueshëm për të dy palët, e duke ditur qëndrimet diametralisht të kundërta të palëve negocuese, në njerën anë pozicionin e palëkundër të palës shqiptare për pavarësinë e Kosovës, e në anën tjetër pozicionin e betonuar të palës serbe për ruajtjen e Kosovës nën sovranitetin e Serbisë, a thua cili do të ishte ai kompromis i mundshëm shumë i përfolur?
Përsëri ishte i pari, ministri i jashtëm françez Bernard Kushner, njohës i mirë i gjendjes në Kosovë pasi që ishte më parë përfaqësuesi special i parë i sekretarit të përgjithshëm të OKB-së pas vendosjes së UNMIK-ut në Kosovë. Ai e hodhi idenë se Franca do të mbështes kompromisin eventual të mundshëm në relacionin Beograd-Prishtinë, qoftë kjo të jetë edhe te ndarja e Kosovës.Më tutje vazhdoi me gafin e tij politik, përfaqësuesi i Bashkimit Evropian në “treshen” e caktuar nga Grupi i Kontaktit për fazën e ashtuquajtur negocuese 120 ditore, Volfang Ishinger, i cili jo direkt por tërthorazi nuk e përjashtoi mundësin e ndarjes së Kosovës.Më tej ishte ministri holandez i punëve të jashtme Verhagen i cili gjatë vizitës së tij në Beograd e Prishtinë deklaroi se për Holandën do të ishte i pranueshëm pajtimi i dyanshëm për ndarjen e Kosovës. Në diplomaci është i njhur termi “nxehtë-ftohtë” i cili zbatohet në terminologjinë politike sa herë që kemi të bëjmë me bisedimet apo negociatat e ndryshme gjatë zgjidhjeve të konflikteve të ndryshme në arenën botërore. Pas deklarimeve pro ndarjes së Kosovës, pasuan deklarimet kundër ndarjes së Kosovës për të balansuar dhe zbutur idenë e hedhur më parë, pasi që ndarja e Kosovës ishte në kundërshtim me 3 pikat kryesore të përcaktuara kohë më parë nga Grupi i Kontaktit, moskthimi në gjendjen e vitit 1999, mosndarja e Kosovës si dhe mosbashkimi i saj me ndonjë shtet tjetër. Pasi pushuan zërat në Bashkimin Evropian për ndarjen eventuale të Kosovës, pason goditja e fortë nga pala kundërshtuese ruse, edhe atë nga ministri i jashtëm rus Sergej Lavrov se edhe Rusia do të ishte e pajtimit edhe me ndarjen e Kosovës si kompromis i mundshën në mes Beogradit dhe Prishtinës. Në Insitutin e marrdhënjeve ndërkombtare me 3 shtator në Moskë Sergej Lavrov përveq tjerash deklaroi:” duhet të kuptohet se në gjithë politikën e jashtme të Rusisë, për ne ekzistojnë vijat e kuqe, dhe kjo është kur krijohen kërcënime reale të sigurisë sonë kombëtare, në këtë çështje është edhe Kosova. Tani për Rusinë, pavarësia e Kosovës është vija e kuqe, që ajo nuk do ta tolerojë dhe që tashmë është e lidhur me sigurinë e saj kombëtare”. Rusia ia arriti qëllimin e saj, që duke luajtur me politikën e saj të përkrahjes parezerv të Serbisë të krijojë huti dhe pëqarje në unitetin edhe ashtu pa unitet të Bashkimit Evropian. Menjëherë pas kësaj prap minsitri franqez i punëve të jashtme deklaroi se:” medoemos duhet të ruhet uniteti brenda bllokut evropian. Një gjë e tillë është më e vlefshme se sa fati i Kosovës kundrejt Serbisë”.
Kulminacion i këtij qëndrimi evolutiv të Bashkimit Evropian ishte deklarate e ambasadorit të Austrisë në OKB, Volfang Petriçit, njohës i mirë i trendeva aktuale politike në Ballkan dhe ish përfaqësues i Bashkimit Evropian në bisedimet e Rambujes,
“ nga aspekti ndërkombtar Serbia ka të drejtë që insiston në ruajtjen e tërsisë teritoriale të saj, e që do të thotë se nuk e di se si dhe në çfarë mënyre Serbia mund të ruaj këtë, që Kosovën dhe dy milion shqiptar ta mbajë në gjirin e saj”.
Në përfundim të këtij vështrimi mund të konkludojë se qëndrimi i Bashkimit Evropian nga përkrahja e pakosë Ahtisari, dalëngadal po evolun, e do të shohim se ku do të përfundojë ky evulim në fund të besedimeve të palëve të konfrontuara ne relacon Prishtinë-Beograd.


Faik MIFTARI

16.09.2007
| komente (0)
Akraballëkut të Arbër Xhaferit
Author: Visal
•10:55 e pasdites
Duke shfletuar ueb faqet në internet hasa në shkrimin me titull”Pasojat e akraballëkut” që u botua në gazetat shqipe në Maqedoni, Kosovë dhe Shqipëri të ish liderit politik, tani në pension, të intelektualit apo më mirë të themi shqiptarit turqishtfolës nga Tetova.
Logjika e shëndoshë njerëzore nuk mund të akceptojë, shkrimin në fjalë me plot të pavërteta, gjysmë të vërteta apo fakte të shtrembëruara sipas kutit dhe mendjes së autorit në fjalë. Edhe pse si i tillë, për shkak të natyrës së gazetës, që nuk le hapësirë për botim dhe elaborim më të gjatë, do të ndalem në vetëm disa nga insinuatat e tija qesharake. Ai në shkrimin e tij përveç tjerash cek se:”këto ditë, sipas lajmit që dha kanali televizivshqiptar”Top-Chanell” në Librazhdë, autoritetet fetare të kësaj ane së bashku me segmente të caktuara turke kanë organizuar synetimin kolektiv të më se 200 fëmijëve shqiptar, sipas traditës turke”.Synetimi i fëmijëve mysliman është një traditë fetare, përveç aspektit medicinal që e proklamon dhe e preferon mjekësia e sotshme bashkëkohore, e assesi nuk është traditë turke. Sa për ilustrim, po e përkujtoj autorin, se nëna e tij kur e ka organizuar ceremoninë rituale fetare të synetisë së djalit të vet Arbërit, e ka ftuar tërë qytetin e Tetovës, dhe ka qenë ngjarje madhore në atë kohë në rast se i kujtohet Arbër Xhaferit. Më tutje vazhdon “kohë më parë në muajin e Ramazanit, strukturat e tilla organizonin iftare kolektive në sheshet e qyteteve, që dikur ishin të sunduar nga Perandoria Osmane. Këto projekte që kontrabandohen përmes petkut fetar krijojnë një varg problemesh brenda për brenda komunitetit shqiptar, por edhe në raportet shtetërore apo kombëtare të shqiptarëve në kontestin evropian”. A thua, kur i ka parë Arbër Xhaferi, rreshtat e gjata dhe të pafundme për iftarin e përbashkët në Tetovë, Prizren e Shkodër, prej mllefit dhe inatit është strukur në një qoshk të qytetit tënd të lindjes, pasi që imagjinatat e tua dhe insinuatat e tua nuk pinë fare ujë as në qytetin tënd të lindjes, e lere më në Prizren, Shkodër apo gjetiu në trojet shqiptare. Më tutje cek:”shikuar historikisht serbët dhe grekët kanë atakuar trupin tonë duke tentuar t’i shfarosin shqiptarët. Ndërkaq politika osmano-turke ka tentuar të zhdukë qenien(shpirtin) identitetin kombëtar shqiptar”. Ky vlerësim i autorit është kulminacion në vazhdën e historisë së gjertanishme të imponuar dhe të frymëzuar nga idetë sllavo-helene, për të cilin me plot vend është iniciativa e ndërmarr këtyre ditëve në Shqipëri nga kryeministri shqiptar Sali Berisha për rishikimin dhe ri shkruarjen e historisë së vërtetë shqiptare. Identiteti kombëtar shqiptar është njohur pikërisht në fazën e parë të ekzistimit të Perandorisë Osmane, me emrin dhe termin shqiptar, por falë kësaj edhe ka mbijetuar identiteti kombëtar shqiptar gjatë tërë historisë së gjatë 500 vjeçare. Ai më tutje vlerëson” trajtimi i shqiptarëve si akraba të turqve, dhe jo si milet, ka pasur pasoja katastrofale për interesat e shqiptarëve gjatë sundimit osman, veçmas gjatë shpërbërjes së kësaj perandorie”. Në kohën e Perandorisë Osmane, Arbër Xhaferi, nuk do të pranojë faktin se si milet kanë qenë vetëm osmanlinj si shtetas të Perandorisë Osmane, e këtë milet e kanë përbërë të gjithë banorët e atëhershëm të Perandorisë Osmane, si turqit, shqiptarët, boshnjakët, arabët, kurdët, krishterët, çifutët e shumë të tjerët si qytetarët me të drejta të plota dhe të barabarta para ligjeve të atëhershme ekzistuese pa marrë parasysh përkatësin etnike apo fetare. Sa për ilustrim do të përmendi vetëm disa thënie prej shumë autorëve, publicistëve dhe historianëve me renome kombëtare e ndërkombëtare. Noel Malkolmi në librin e tij”Kosova-një histori e shkurtër” përveç tjerash thotë se ”trashëgimia osmane, duke përfshirë edhe trashëgiminë islame është diçka që u takon popujve të tërë Ballkanit, ta hedhësh poshtë atë si të “huaj” është historikisht po aq absurde sa do të ishte edhe absurde për irlandezët që të flakin gjuhën angleze si të huaj”. Muhamed Piraku përveç tjerash thekson se”civilizimi islam ka qenë faktori kryesor i qenies kombëtare shqiptare, faktori që e përcaktoi dhe e përkufizoi arealin e Shqipërisë etnike në shekujt XV-XVII, që i dha emrin kombëtar popullit dhe atdheut, shqiptar e Shqipëri”.Abdi Baleta më tej thekson” si do që të jetë zhvilluar procesi i myslimanizmit të shqiptarëve ky ka qenë një proces fatlum për të ardhmen e kombit shqiptar. Myslimanizmi ka shpëtuar pjesët më të rëndësishme të kombit shqiptar nga asimilimi, ka hedhur urat lidhëse atje ku rivaliteti ortodoks-katolik zgjeronte e thellonte hendeqet ndarëse midis shqiptarëve, dhe se duhet t’i falënderojmë osmanët që për të mirën e shqiptarëve kanë bërë atë që duhej bërë”. Thomas Arnold ka shkruar se:” përhapja e islamit ndër popullatën shqiptare është bërë në mënyrë graduale andaj nuk ka qenë e ekspozuar kurrfarë presionit”. Faik bej Konica ka konkluduar se:” po të mos kishte qenë Islami populli shqiptar do të kishte qenë populli më i madh me numër në Ballkan, por jo edhe shqiptar”. Sima Qirkoviç përveç tjerash ka thënë:” kalimi në Islam bëri diferencimin midis popullatës deri atëherë vëllazërore serbe dhe shqiptare, në këtë mënyrë shqiptarët me përqafimin islam i shpëtuan sllavizmit serb”. Më merr mendja se nuk kam nevojë më tepër të citojë edhe autorët tjerë rreth rolit të Islamit dhe Perandorisë Osmane në shpëtimin e popullit shqiptar nga asimilimi sllavohelen. Për këtë arsye, o Arbër Xhaferi, ne jemi mirënjohës Perandorisë Osmane, dhe se turqit i kemi edhe akraba por edhe popull vëlla turk, e jo siç e i quan ti Arbër Xhaferi “popull vëlla turk”. “Shpikjen” më të madhe që e bëri Arbër Xhaferi në shkrimin e tij, tezë e cila gjer tani, nuk është e njohur në historiografinë shqiptare është: “ pra, përfaqësuesit të”popullit vëlla turk” duke na trajtuar si akraba u pajtuan, madje edhe hartuan projektin për spastrimin e Rumelisë, të Gadishullit Ilirik nga popullata autoktone, të islamizuar nga vetë ata”. Projektet për spastrimin e shqiptarëve, turqve dhe boshnjakëve nga trojet e tyre etnike që kanë jetuar me qindra vite në perandorinë osmane, na është e njohur që datojnë qysh nga Naqertania serbe dhe Megaliidea greke të mesit të shekullit XIX, e që vazhduan me tutje me projektet e Vasa Qubrilloviqit e të Ivo Andriqit, e gjer te Memorandumi i Akademisë serbe të vitit 1986 me të cilën edhe u realizua spastrimi etnik i përkohshëm si i shqiptarëve dhe boshnjakëve në luftërat që zhvilloi hegjemonizmi dhe ekspansionizmi serb gjatë shkatërrimit të ish Jugosllavisë. Por projektet për spastrimin e Rumelisë nga popullata autoktone të “popullit vëlla turk” ekziston vetëm në mendjen dhe trurin e Arbër Xhaferit. Me të vërtet o Arbër Xhaferi s’ka për të falur kur historiografia më e re këtë “shpikje dhe inovacion tëndin” iracional.
Cinizmin më të madh të vet e tregon kur e akuzon KFOR-in turk me fjalët se:
”në Kosovë kontributin e vet për vendosjen e paqes e jep edhe kontingjenti i ushtarëve turq, shqiptarët ndiejnë obligim që të falënderohen për impenjimet e tyre për vendosjen e rendit dhe të sigurisë, por e kanë të vështirë të kuptojnë përpjekjet e tyre për turqizim, asimilim të popullatës myslimane sllavishtfolëse apo shqipfolëse. Me këtë politikë, ato mund të arrijnë vetëm një objektiv:zvogëlimin e përqindjes vetëm të popullatës shqiptare, që në parim nuk do të ishte në favor “të popullit vëlla turk”. O Arbër Xhaferi, KFOR-i turk vepron në Prizren, ku edhe unë jetojë, dhe në Dragash, dhe se me të madhe ndihmon në çfarëdo mënyre çoftë popullatën në të cilin graviton, si shqiptarët, turqit edhe boshnjakët . Unë gjer më tani nuk kam ndie që ka një rast të tillë që një shqiptar shqipfolës apo boshnjak sllavishtfolës u turqizue apo u asimilue me ardhjen e KFOR-it turk, edhe pse jam në rrjedhat e ngjarjes dhe i përcjell trendet aktuale politike , por që ja edhe këtë është në gjendje me ç’pik Arbër Xhaferi, por në rast se ke njohuri për këtë, bile jep edhe një shembull konkret, pasi që neve që jetojmë në Prizren nuk kemi njohuri të tillë dhe mund të mësojmë diç nga juve.
Por dua t’ia përkujtojë Arbër Xhaferit edhe këtë ngjarje, në rast se nuk është në dijeni, pas vendosjes së KFORIT në Prizren, pas një kohe, gjatë një patrullimi të ushtarëve gjerman një mbrëmje në qendër të Prizrenit, në Shadërvan, nisin të i provokojnë dhe të legjitimojnë ushtarët e KFOR-it turk, qytetarët e Prizrenit që ishin prezent në atë moment, i rrethojnë ushtarët gjerman, dhe i marrin ushtarët turq dhe me veturat e tyre i dërgojnë në vendin ku është stacionuar kontingjenti i tyre, me ç’rast e parandaluan edhe ndonjë ekses eventual të mundshëm në përmasa më të mëdha në mes të ushtarëve të KFOR-it. E këtë e bënë me siguri nga akraballëku dhe vëllazërimi me popullin vëlla turk, e jo nga armiqësia që ti si individ ndien ndaj “popullit vëlla turk”.
Në përmbyllje të këtij vështrimi, do të cekë edhe këtë element, nëna jote me siguri kurrë nuk ka për të falur, për prishjen e akraballëkut dhe akuzat ndaj popullit vëlla turk, pasi me të ke folur vetëm në gjuhën turke, pra gjuha jote amtare ka qenë turqishtja, edhe neve në Prizren edhe pse e flasim turqishten, nuk e ndiejmë veten më pak shqiptar se juve Arbër Xhaferi si shqiptar turqishtfolës. Më poshtë e citoj burimin për këtë:
“Ti, ti Arbën Xhaferi që për synetin tënde nëna jote ka ftuar gjithë qytetin, ti ti që me nënën tënde ke folë turqisht pasi ajo nuk dinte asnjë fjalë shqip, ti ke qenë një shqiptar turqishtfolës dhe sot analizon popullin shqiptar duke i kritikuar traditat si fetare ashtu edhe kulturore duhet ta dish kufirin dhe mos u fut aty ku ngatërrohesh. Pasi ti u bëre patriot nën hijen e VMRO-së”. www.Shekulli.com.al/news/44/article/15216/2007-09-02.



Faik MIFTARI
7.9.2007
| komente (0)
Negociatat dhe zgjedhjet
Author: Visal
•12:13 e paradites
Kemi hyrë në fazën e dytë të negociatave të ashtuquajtura 120 ditore apo negociatave shtesë për zgjidhjen e çështjes së statusit politik të padefinuar të Kosovës. Me 30 gusht të vitit 2007 do të mbahet takimi i dytë i radhës në Vjenë në mes “treshes” së caktuar nga Grupi i Kontaktit dhe palëve negocues nga Prishtina e Beogradi. Takimi do të mbahet ndaras me palët e implikuar në proces, pa pas mundësi të takimeve direkte në mes tyre.

Edhe ardhja e Wolfang Ishingerit para ca ditësh në Prishtinë u përcoll me një heshtje diplomatike, edhe pse ishte takuar ndaras me të gjithë anëtarët e Ekipit të Unitetit, por në kuluare politike përflitet se ju ka përcjell porosinë negocuesëve kosovar se mos të presim që në vitin 2007 do të zgjidhet statusi i Kosovës. Tani për tani nuk ka fije shprese se mund të afrohen qëndrimet e palëve negocuese drejt një kompromisi t ë mundshëm, më tepër diplomacia botërore është duke bërë përgatitje për fazën e dytë të bisedave kur do të bëjë një presion të paparë në të dy palët për të nxjerr një kompromis të mundshëm në të cilin insiston “treshja” e ngarkuar nga Grupi i Kontaktit . Me sa duket kjo kohë e bisedimeve shtesë më tepër ka të bëjë me gjetjen apo afrimin e qëndrimeve rreth një kompromisi të mundshëm në mes të Kuintit( SHBA-ja, Britania e Madhe, Gjermania, Franca dhe Italia) dhe Rusisë në anën tjetër, se sa të ndonjë kompromisi të mundshëm në mes Beogradit dhe Prishtinës. Pas kësaj faze negocuese 120 ditore do të pasojë shtyerja e ardhshme e statusit për në pranverë të vitit 2008, pasi që UNMIK-u këto ditë po e planifikon buxhetin e vet të ardhshëm fiskal edhe pas periudhës në të cilin përfundon viti fiskal në qershor të vitit 2008. Neve na mbetet të shohim se këto negociatat të ashtuquajtura 120 ditore a do të përfundojnë me ndonjë rezultat konkret të palëve negocuese apo do të jenë bisedimet sa për të përfituar në kohë, pas së cilës do kemi prapë bisedat shtesë për në pranverë të vitit 2008.


Temë aktuale që po përflitet dhe analizohet gjatë këtyre ditëve në skenën politike kosovare është mbajtja apo prolongimi i zgjedhjeve të përgjithshme( parlamentare) dhe atyre vendore(komunale) . Vjet në kohën kur skadoi mandati i asambleve komunale, me një vendim ekzekutiv të shefit të UNMIK-ut zgjedhjet komunale u prolonguan për një kohë të mëvonshme, edhe pse pa kurrfarë problemi ato kanë mundur të mbahen, pasi që fare nuk kanë pas të bëjnë me statusin politik të pazgjidhur të Kosovës. Gjersa në njërën anë në Kosovë u shtyn zgjedhjet komunale për shkak të bisedimeve në Vjenë, në anën tjetër në Serbi u mbajtëm zgjedhjet e planifikuara dhe u shtyn bisedimet e parapara. Paradoks apo anomali i thonë kësaj. E tani bëhet një lojë e dyfishtë politike, në njërën anë trumbetohet me të madhe nga ana e parive politike për mbajtjen e zgjedhjeve, si të përgjithshme ashtu edhe vendore, ndërsa në bisedimet që bëjnë me ndërkombëtarët thuhet se në rast se këto zgjedhjet ndikojnë në statusin e Kosovës, të shtyhen apo mos të mbahen në kohën e caktuar. Edhe pse nuk kanë mbetur as 3 muaj të plotë nga data e parashikuar e mbajtjes së zgjedhjeve për 23 nëntor 2007, edhe pse ende zyrtarisht nuk është shpall mbajtja e zgjedhjeve e që pritet që shefi i UNMIK-ut Johakim Rycker ta bëjë këtë tek në fillim të shtatorit. Në këtë kohë të shkurtër të mbetur nuk ka as gjasa teorike e lere më praktike që të mbahen edhe zgjidhjet parlamentare edhe ato komunale, plus të paralajmëruara edhe me lista të hapura, që do kohë më tepër dhe përgatitje shtesë


.


E vetmja zgjidhje më e mirë në këtë moment aktual do të ishte mbajtja e zgjedhjeve komunale për të cilin do të ishin të pajtimit të gjitha partitë politike të Kosovës, dhe se nuk kanë kurrfarë gjase të ndikojnë në mënyrë të drejte a apo tërthorazi në fazën e bisedimeve aktuale për zgjidhjen e çështjes së statusit të padefinuar të Kosovës.


Edhe poçese do mbahen zgjedhjet në Kosovë, në fund të këtij viti, çfarëdo çofshin ato, së bashku, apo vetëm ndaras, rrezik permanent do të jetë dalja minimale e zgjedhësve në Kosovë në votime, e atëherë shtrohet pyetja se sa do të ishin ato valide dhe legjitime për pushtetin në përgjithësi, qendror apo lokal në Kosovë.





Faik MIFTARI
29.08.2007
| komente (0)